-----BENİM MUTSUZ ÇOCUKLUĞUM-----
Benim mutsuz çocukluğum bulanık
Bir asık yüz gölgesinde titreyerek
Baba korkusuyla geçti.
Sevinç bile sert eserdi odalarda
Susmak saygı gülmek ayıp izinsiz
Konuşmak en büyük suçtu
İlk yazımda filizimde dalımda
Çocuk kusurlarımda çocuk suçlarımda
O rüzgar yıllarca yılarca esti
Sanki üzerimden yeryüzü geçti
Gövermedi gövermiyor bir türlü
Yüreğimde ezilen yaşama tutkusu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder